➕ باد به آفتاب گفت: من از تو قوی ترم، آن پیرمرد را می بینی؟ شرط می بندم زودتر از تو کُتش را از تنش در می آورم. 

آفتاب در پشت ابر پنهان شد و باد شروع به وزیدن گرفت. هرچه باد شدیدتر می شد پیرمرد کت را محکمتر به خود می پیچید. سرانجام باد تسلیم شد. 

آفتاب از پس ابر بیرون آمد و با ملایمت بر پیرمرد تبسم کرد و طولی نکشید که پیرمرد از گرما عرق کرد و کتش را از تن درآورد. 

آفتاب گفت: محبت قوی تر از خشم است. در مسیر زندگی گرمای مهربانی و تبسم از طوفان خشم و جنگ، راهگشاتر است…

?نقل می کنند که در دربار شاه عباس صفوی در حضور شاه بحثی علمی میان شیخ بهایی و مقدس اردبیلی واقع شد. بحث در پایان به نفع شیخ بهایی تمام شد.
همان روز مرحوم مقدس اردبیلی شیخ را در بیرون قصر دید و با او شروع به گفتگو کرد و گفت به این دلایل فرمایش آن روز شما و استدلالتان درست نبود! شیخ تاملی کرده و فرمود بله شما درست می گویید اما چرا همانجا در قصر درستش را نگفتی؟!
? مرحوم مقدس اردبیلی گفتند شما در دربار شخص معنون و قابل توجهی هستید و روی حرف شما حساب ویژه ای باز می کنند درست نبود شما در آن جا در بحث مغلوب من بشوید…

?به نقل از آیت الله مجتهدی

? عینک نمی زد که نگن عینکیه
یه روز چاله ی جلوی چشمش رو ندیدو زمین خورد
ازاون روز به بعد چلاق صداش میکردن.

? همیشه کار درست روانجام بدین
وهیچوقت به حرف مردم زندگی نکنید.

? شیخ ابوالحسن خرقانی گفت:
جواب دو نفر مرا سخت تکان داد.

اول: مرد فاسدی از کنارم گذشت و من گوشه ی لباسم را جمع کردم تا به او نخورد.

او گفت: ای شیخ، خدا میداند که فردا حالِ ما چه خواهد شد.

دوم: مستی دیدم که افتان و خیزان در جاده اى گل آلود میرفت. به او گفتم: قدم ثابت بردار تا نلغزی. گفت: من بلغزم باکی نیست، بهوش باش تو نلغزی شیخ؛ که جماعتی از پی تو خواهند لغزید.✏️

? @channel_14499018653579_wvmvrg1yfp ?

#پندانه

❇️ بهترین دانش آموز دنیا

عجیب ترین معلم دنیا بود،
امتحاناتش عجیب تر
امتحاناتی که هر هفته می گرفت
و هر کسی باید برگه خودش را تصحیح می کرد
آن هم نه در کلاس، در خانه
دور از چشم همه . . .

اولین باری که برگه امتحان خودم را تصحیح کردم سه غلط داشتم
نمی دانم ترس بود یا عذاب وجدان،
هر چه بود نگذاشت اشتباهاتم را نادیده بگیرم و به خودم بیست بدهم.
فردای آن روز در کلاس وقتی همه بچه ها برگه هایشان را تحویل دادند فهمیدم همه بیست شده اند به جز من!
به جز من که از خودم غلط گرفته بودم
من نمی خواستم اشتباهاتم را نادیده بگیرم و خودم را فریب بدهم.

بعد از هر امتحان آنقدر تمرین می کردم تا در امتحان بعدی نمره بهتری بگیرم . . .

مدت ها گذشت و نوبت امتحان اصلی رسید، امتحان که تمام شد، معلم برگه ها را جمع کرد و برخلاف همیشه در کیفش گذاشت
چهره هم کلاسی هایم دیدنی بود . . .
آن ها فکر می کردند این امتحان را هم مثل همه امتحانات دیگر خودشان تصحیح می کنند، اما این بار فرق داشت
این بار قرار بود حقیقت مشخص شود . . .

فردای آن روز وقتی معلم نمره ها را خواند، فقط من بیست شدم
چون بر خلاف دیگران از خودم غلط می گرفتم، از اشتباهاتم چشم پوشی نمی کردم و خودم را فریب نمی دادم.