​#به_قلم_خودم 

دانی ارزش و زیبایی گل به چیست؟

گاه گاهی دل٬ زبان را و زبان لب را به دروغ وادار می کند

هیچگاه ظاهر را ننگر چون همان ظاهر است که انسان را به خطاها وا میدارد!

صورت زیبا که بدور از سیرت پاک و معطر باشد کجا کار آید جز در دامان شیطان؟!…

گل زمانی ارزشمند است که معطر باشد و معطر بودنش در فطرش باشد

معطر بودن سیرت به گل زیبایی صورت می بخشد٬ وقتی گل فقط زیبا رو باشد ظاهر بینان چشم طمع به آن دوزند نه آنان که از درون دانند!

وای بر زمانی که شکوفا شوند و آن را از شاخه جدا سازند و با عطر دنیا معطرش سازند و سپس بازیچه این و آن شود وآن است عمرش سرآید و زود پژمرده و نالان گردد.وچنین است که گویند زن از امثال گل است.

و چه بسا امیرالمومنین علیه السلام در وصیت خود به امام حسن مجتبی علیه السلام فرمود:«با پوشش و حجابی که برای همسرانت قرار می‌دهی، چشم آنان را از هوس و حرام بازمی‌داری، چرا که حجاب برای آنها ثبات بیشتری به ارمغان می آورد. از خروج بی‌حساب و بی‌رویه زنان جلوگیری کن، زیرا مفاسدی دارد؛ و اگر می‌توانی، کاری کن که همسرانت غیر از تو را نشناسند و با مردان رفت و آمد نداشته باشند.

​#به_قلم_خودم 

عمریست دست به آسمان دراز کرده ام…

حال نه ستاره ای در دست دارم نه دستی بر ستاره

فقط امیدم از درازی دست این است که از خدا ماه را هدیه بگیرم.

​#به_قلم_خودم 

زبان توانایی دارد که چهره را به هزاران شکل بیرون بیاورد٬ اما چشم فقط درون را نمایان میسازد!

پس چشم را بنگر چرا که زبان جادوگر دیرینه ای بیش نیست.

#به_قلم_خودم

باغبانی به گلستان دیده ام

میچید شاخ و برگ های درخت

گفتمش:ای باغبان شاخ را نچین

گفتا:چیدنش بهتر بود در رشد برگ!
چه بسا خداوند در آیه216 سوره بقره میفرماید:

کتب علیکم القتال و هو کره لکم و عسی ان تکرهوا شیاً و هو خیرلکم و عسی آن تحبوا شیاً و هو شر لکم و الله یعلم و انتم لا تعلمون
جنگ بر شما مقرر شد در حالی که آن را ناخوش دارید، شاید چیزی را ناخوش آریدو در آن خیر شما باشد و شاید چیزی را دوست داشته باشید و برایتان ناپسند افتد خدا می داند وشما نمی دانید.

#به_قلم_خودم

بنام آنکه آفرید لوح و قلم را تا حک کنم بر لوح دل بنام نامی الله

الهی…

الهی سوز دلم شد قلمم و اشکم شد جوهرم که قلم را به اذن تو به حرکت در آورد تا این نامه را به نگارش در آورم…

چند صباحی است که دست به قلم زدهام و چنین نگاشته ام:

آهویی گریزان بودم افتادم به دامی…

خدا داند که در دام صیاد باشم یا دلِ عاشق٬ فقط هر چه که هست خدا کند که صیادِ دانا باشد نه عاشقِ شیاد…

حال خود را چنین معرفی خواهم کرد:

آهویی آزاده از بندم٬ پایی گریزان دارم و خدایی مهربان؛ آوره ام در دنیای کبود! دنیایی که گرگ ها بسیارند و روباه ها مکار…

دنیایی که روز به روز شیطان صفتان بسیار می شوند و دامهایشان بسیارتر!!!

اینجا آنقدر بوی خیانت به مشام می رسد که ترس از آن دارم که خود هم بر خود خیانت کند…

خداوندا اینجا برایم زندان است؛زندانی تنگ و بی نفس که حتی برای نفس کشیدن هم اجاره می دهیم

بار الهی میترسم…

میترسم وباز میترسم که پاهایم درحال گریز نابخواه در دامی فرو رود و بیرون آمدنش دشوار!…

خداوندا به تو امید دارم نه بهشتت می خواهم نه جهنم٬ امیدم از فرار این است که آشیانه ای آرام در کنار تو یابم…

الهی من فقط تو را می خواهم و به جز تو هیچ چیز را نخواهم

بارالهی مرا دریاب که بی تو سرابی بیش نیستم سراب که سهل باشد مرداب هم نیستم

خداوندا الهام نامم یعنی وحی تو٬ اما بی تو هیچم هیچ که پنج نقطه دارد اما من که نقطه ای هم ندارم!یعنی بی تو همین هیچ هم نیستم.